najaar
de laatste vlinders fladderen om mijn hoofd
het zomerseizoen ruikt op z'n laatst
ik voed me met onderwegbramen
en geur de herfst naar binnen
vliegen zoemen hun zeurderige zang
zaadknoppen springen open, strooien hun zaden in het rond
vogels pikken de vruchten
de aarde absorbeert de rest
voor later
Tineke
oktober 2019
natuur-geweld
Verse striemen
trekt de regen
over het raam
beukende wind
blaast ze
dieper in het glas
de kaars flakkert
alsof de pijn
binnendringt
ik zit achter het raam
en luister
naar het geweld
gekweld door
ingeslepen striemen
scherp als glas
warmte glimlacht
kaarslicht flakkert opnieuw
knipoogt
de scherpe randjes eraf
Tineke
12 november 2017
Strand
het zand
tussen mijn tenen
voel de zon
ze verwarmt me
loutert me
terwijl ik haar omhels
gekoesterde zuivere gedachten
kruisen mijn blik
behoren ze mij?
lichte bekendheid
beklemt me
ik pak ze
stop ze in mijn zak
voor later
Tineke
8 oktober 2017
Regen
Pok pok tak
tok tok pak
spetterende spetters
regen nat
spetterspat
op het zolderraampje
goed gedicht
3 maart 2017
Tineke
Woorden
Woorden
duizend woorden
nee, tienduizend woorden
willen naar buiten
verdringen zich
buitelen in mijn hoofd
om voor hun geboorte
een zekere dood te sterven
de woorden
stierven
al in me
doch ik zou zo graag
ja, ik wou zo graag
dat mooie woorden
belanden
waar ze hoorden
woorden
zo almachtig
bekoren
naar behoren
of breken, wreken
preken en verbleken
wat een geluk
in hun sterven
voor ze iets bederven!
9 mei 2017
Tineke