Psychiatrie
Dit gedicht is speciaal geschreven voor alle mensen die zijn opgenomen op een psychiatrisch afdeling. Ik wil hen graag met dit gedicht een begripvolle hand geven.
Ze zeggen dat ik gek ben.
Opgesloten,
In een kamer
Twee bij twee
Platgespoten,
En daarna werd ik
Heel gedwee
Bezuiniging
Geen bezigheden meer
Voor de dag
Ik, die toch verder ging
Met veel moed
En een voorzichtige lach
Ik heb eerder gezien
Wat het licht
Niet kan verdragen
Ik was nog onder de tien
En wat mijn ogen zagen
Durft niemand, in eigen ogen te zien
Ik fleur mijn kamer op!
Zet een feestmuts op!
Maar dan,
Zeggen ze dat ik gek ben,
En krijg ik op mijn kop
Ik ben, wie ik ben
Een mens
Die ook ik, niet meer ken.
10 april 2015
Tineke
Mijn stopcontact
Sinistere dreigende gaten
twee aan twee
Als magneten vangen ze mijn blik
Het duister erachter grijpt me vast
En omhult me met angst
Niemand anders ziet het
En merkt mijn angstzweet op
Als ik schreeuw en gil
Sussen ze me met weemoedige blik
En schudden onzichtbaar hun hoofden
Ik weet het ook wel
Heldere dagen, aangenaam verrast
de onwerkelijkheid weer te boven
Nooit duurt dat lang
Of zie ik in de gaten weer hun ogen…………
Tineke
4 april 2016.