Dromen

Nachtelijke dromen

gevlochten in mijn haar

omhoog gekronkeld,

verwrongen

schimmige gluurders

hangen en plakken

op plaatsen ondoordacht,

als vlinders fladderend

vlug verdwenen.

Voorzichtig gloort

het ochtendlicht.

  4 febr. 2017.

Tineke

Vannacht

het verstand van vannacht

verslindt me,

zet haar klauwen uit en smacht

naar de onoplosbare streken

van het leven

om ze te verweven

tot ondoordringbaar zwart,

aanzwellend en zwenkend

door de nacht

en lacht

wanhopig sla ik, gil ik,

roep ik ijselijke kreten

die het donker doorklieven

en laten weten

dat dit gevecht

nog niet is geslecht

de ochtendstond

verwond hem

en hij verdwijnt

als een geslagen dier

met de staart tussen de benen.

5 febr. 2017.

Tineke